CO2 emissies, uitleg over scope 1, 2 en 3
Rondom verduurzaming wordt met een groot aantal termen gestrooid, soms zie je door de bomen het bos niet meer. In onze Blogs zullen we aandacht besteden aan die termen en proberen de betekenis nader toe te lichten.
Je hebt ongetwijfeld al eens gehoord van scope 1, 2 en 3 emissies. Maar wat betekenen die precies? En ook al denk je mogelijk, dat geldt niet voor mijn bedrijf: waarschijnlijk word je er wel over benaderd in de waardeketen!
De basis voor elke efficiënte klimaatstrategie is het nauwkeurig bijhouden en meten van de CO2 uitstoot. Het Greenhouse Gas (GHG)-Protocol, dat in 1998 werd gelanceerd, is het wereldwijde standaardkader voor het meten en beheren van broeikasgasemissies (GHG) die het gevolg zijn van activiteiten in de particuliere en de openbare sector, waardeketens en mitigatiemaatregelen.
Scope 1 - directe emissies
Scope 1 emissies omvatten directe emissies van bronnen die het bedrijf in eigendom of onder beheer heeft. Dit omvat on-site gebruik van energie zoals aardgas en brandstof, koelmiddelen, en emissies van verbranding in boilers en ovens in eigendom of onder beheer, evenals emissies van voertuigen in het wagenpark. Scope 1 emissies omvatten ook procesemissies die vrijkomen bij industriële processen en productie op locatie (bijv. fabrieksrook, chemicaliën).
Scope 2 - indirecte emissies van aangekochte energie
Volgens het GHG-protocol vormen Scope 2 emissies één van de grootste bronnen van de wereldwijde broeikasgasemissies.
Scope 2 emissies omvatten indirecte broeikasgasemissies van aangekochte energie, zoals elektriciteit, warmte of koeling, gegenereerd buiten jouw bedrijf en verbruikt door jouw bedrijf. Bijvoorbeeld: Elektriciteit gekocht van een energiemaatschappij wordt off-site opgewekt, dus worden ze beschouwd als indirecte emissies. Samengevat omvat Scope 2 alleen de indirecte emissies die verband houden met de opwekking van aangekochte energie.
Scope 3 - indirecte emissies in de waardeketen
Scope 3 omvat alle indirecte emissies die plaatsvinden in de waardeketen van een rapporterende onderneming. Om een duidelijk onderscheid te maken tussen Scope 2- en Scope 3-categorieën omschrijft het Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA) Scope 3-emissies als “het resultaat van activiteiten van activa die geen eigendom zijn van of niet worden gecontroleerd door de rapporterende organisatie, maar die de organisatie indirect beïnvloedt in haar waardeketen”. Hoewel deze emissies buiten de controle van de rapporterende onderneming vallen, kunnen zij het grootste deel van haar broeikasgasemissie-inventaris vertegenwoordigen.
Op basis van de financiële transacties van de rapporterende onderneming verdeelt het GHG-protocol de Scope 3-emissies in upstream- en downstream-emissies.
Upstream emissies omvatten de indirecte broeikasgasemissies binnen de waardeketen van jouw bedrijf die verband houden met gekochte of aangekochte goederen (materiële producten) en diensten (immateriële producten) en die worden gegenereerd van cradle-to-gate.
Downstream emissies omvatten de indirecte broeikasgasemissies binnen de waardeketen van een bedrijf die verband houden met verkochte goederen en diensten en die worden uitgestoten nadat zij het eigendom of de zeggenschap van het bedrijf hebben verlaten.
